نوجوانان در سن ۱۲ تا ۱۷ سالگی ممکن است با آنها واکنش نشان دهند :
داشتن flashbacks به این رویداد ( flashbacks ذهن از دیدن رویداد است )
کابوس یا دیگر مشکلات خواب
اجتناب از یادآوری رویداد
استفاده از مواد مخدر ، الکل و یا تنباکو
گستاخ بودن، بیاحترامی ، و یا رفتار کردن ( رفتار کردن)
داشتن شکایات جسمی
احساس تنهایی و یا گیجی
افسرده بودن
عصبانی بودن
از دست دادن علاقه به فعالیتهای سرگرمکننده
با افکار خودکشی .
نوجوانان ممکن است احساس گناه کنند . آنها ممکن است احساس گناه کنند تا مانع از جراحت یا مرگ نشوند . آنها همچنین ممکن است فکر انتقام داشته باشند .
امدادگران چه کاری میتوانند برای کمک انجام دهند ؟
پس از خشونت یا بلایای طبیعی ، امدادگران باید از کودکان محافظت کنند :
آسیب بیشتر
مناظر و صداها
Onlookers و رسانهها .
امدادگران باید مهربان باشند اما در جهت هدایت کودکان از محل حادثه و بازماندگان آسیبدیده ، شرکت کنند . آنها باید سعی کنند کودکان و دوستان خود را کنار هم نگه دارند .
امدادرسانان میتوانند به شناسایی کودکان در پریشانی حاد کمک کنند و تا زمانی که آرام باشند با آنها بمانند . علائم پریشانی حاد عبارتند از:
لرزان
Rambling
ساکت شد
رفتار نامنظم Exhibiting مانند گریه بلند ، خشم ، یا نشستن به طور کامل یا منجمد .
امدادگران باید تحمل رفتار سخت و احساسات قوی را داشته باشند . اقداماتی که به کودکان کمک میکند احساس امنیت کنند ، به سرعت در آغوش میگیرند و یا یک کلمه اطمینانبخش .
چگونه بزرگسالان میتوانند به کودکان و نوجوانان که ضربه روحی را تجربه کردهاند ، کمک کنند ؟
کمک به کودکان میتواند فورا ً و حتی در صحنه رویداد شروع شود . اغلب کودکان در عرض چند هفته از یک تجربه آسیبدیده بهبود مییابند، در حالیکه ممکن است برخی دیگر به کمک نیاز داشته باشند. اندوه ، واکنش احساسی عمیق به از دست دادن ، ممکن است ماهها طول بکشد تا حل شود. کودکان ممکن است غم از دست دادن یک دوست ، معلم ، دوست ، یا حیوان خانگی را تجربه کنند . ناراحتی ممکن است با گزارشها خبری یا سالگرد رویداد بدتر یا بدتر شود .
برخی از کودکان ممکن است نیاز به کمک از یک متخصص بهداشت روانی داشته باشند . برخی افراد ممکن است به دنبال انواع دیگر کمک از سوی رهبران اجتماعی باشند . کودکانی را شناسایی کنید که به حمایت نیاز دارند و به آنها کمک میکنند این کار را به دست آورند .
مثالهایی از رفتارهای مشکلساز میتواند وجود داشته باشد :
امتناع از رفتن به مکانهایی که آنها را به یاد این رویداد میاندازد
بیحسی عاطفی
رفتار خطرناک
خشم شدید / عصبانیت
مشکلات خواب از جمله کابوس .
دستیاران بزرگسال باید :
به کودکان توجه کنید
به آنها گوش دهید
قبول / قبول نکردن در مورد احساسات آنها
به آنها کمک کنید تا با واقعیت تجارب خود کنار بیایند .
کاهش اثرات دیگر عوامل استرس زا ، مانند
تغییر مداوم و یا تغییر مداوم در محل سکونت
دور از خانواده و دوستان
فشار برای عملکرد خوب در مدرسه
مشکلات حمل و نقل
جنگیدن در خانواده
گرسنه بودن .
شفا بر نمایشگر
زمان میبرد
واکنشهای شدید را نادیده نگیرید
به تغییرات ناگهانی در رفتارها ، گفتار ، استفاده از زبان و یا احساسات قوی توجه کنید .
به کودکان یادآوری کنید که بزرگسالان
آنها را دوست بدارید
از آنها پشتیبانی کنید
در صورت امکان با آنها خواهد بود .
در روزهای اول و هفتههای اول به همه مردم کمک کنید
مراحلی وجود دارند که بزرگسالان میتوانند به دنبال یک فاجعه باشند که بتواند به آنها کمک کند با آن مقابله کنند، و این کار را برای آنها آسانتر میکند تا مراقبت بهتری برای کودکان فراهم کنند . اینها شامل ایجاد شرایط ایمن ، حفظ آرامش و دوستانه ماندن و برقراری ارتباط با دیگران هستند . حساس بودن به افراد تحت استرس و احترام به تصمیمات آنها مهم است .
در صورت امکان ، به افراد کمک کنید :
غذا تهیه کنید
جایی امن برای زندگی پیدا کنید
اگر آسیب دید از پزشک یا پرستار کمک بگیرید
با عزیزان و یا دوستان خود تماس بگیرید
کودکان را با والدین و یا بستگان خود نگهداری کنید
درک کنید که چه اتفاقی افتاد
درک کنید که چه کاری انجام میشود
بدانید کجا میتوانید کمک بگیرید .
انجام ندهید :
افراد را مجبور میکنند تا داستانهایشان را بازگو کنند .
کاوش برای جزییات شخصی
چیزهایی مثل " همه چیز خوب " و یا حداقل زنده بمانید " بگویید .
بگویید که فکر میکنید مردم چه احساسی دارند و چه طور مردم باید رفتار کنند
بگویید که مردم رنجکشیده اند، چرا که استحقاقش را داشتند .
در مورد کمک در دسترس منفی باشید
وعدههایی درست کنید که نتوانید آنها را نگه دارید چون " به زودی به خانه خواهید رفت ."
منبع سایت
:: بازدید از این مطلب : 52
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0