کمک به کودکان و نوجوانان برای مقابله با خشونت و بلایای طبیعی: آنچه والدین می‌توانند انجام دهند
کمک به کودکان و نوجوانان برای مقابله با خشونت و بلایای طبیعی
مقدمه
کودکان هر سال خشونت و مصیبت را تجربه می‌کنند و با آسیب‌های دیگر مواجه می‌شوند . جوانان مجروح می‌شوند , کسانی را می‌بینند که از خشونت آسیب‌دیده اند, از سو استفاده جنسی رنج می‌برند و عزیزان خود را از دست می‌دهند و یا شاهد رویداده‌ای غم‌انگیز و تکان‌دهنده دیگری هستند . والدین و مراقبان می‌توانند به کودکان در غلبه بر این تجربیات کمک کنند و روند بهبودی را آغاز کنند .
ضربه چیست ?
" ضربه " اغلب به عنوان آسیب‌های فیزیکی تلقی می‌شود . ضربه روانی یک تجربه احساسی دردناک , تکان‌دهنده و گاهی تهدیدکننده زندگی است . ممکن است شامل آسیب‌های فیزیکی نباشد و یا ممکن است منجر به بروز حوادث ناگوار شود . مثال‌ها شامل یک بلای طبیعی , سو استفاده فیزیکی یا جنسی و تروریسم هستند .
بلایای طبیعی مانند طوفان , زلزله , و سیل ممکن است جان بگیرند , خانه‌ها یا جوامع را نابود کنند و باعث آسیب‌های جسمانی و روانی جدی شوند . همچنین می‌تواند ناشی از اعمال خشونت‌آمیز باشد . حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر یک نمونه است . تیراندازی‌های جمعی در مدارس یا جوامع و حمله فیزیکی یا جنسی مثال‌های دیگری هستند . حوادث ترومایی احساس امنیت ما را تهدید می‌کنند .
واکنش‌ها ( پاسخ‌ها ) به ضربه می‌تواند فوری یا تاخیری باشد . واکنش به ضربه در شدت متفاوت است و طیف وسیعی از رفتارها و پاسخ‌ها را پوشش می‌دهد . کودکان با مشکلات روانی موجود , تجربیات ناگوار گذشته , و / یا خانواده محدود و حمایت‌های اجتماعی ممکن است نسبت به تروما واکنشی نشان دهند . اغلب پاسخ‌های تجربه‌شده در میان کودکان پس از تروما از دست دادن اعتماد و ترس از رخداد دوباره است .
به یاد داشته باشید :
واکنش کودکان به ضربه به شدت تحت‌تاثیر پاسخ بزرگسالان به تروما است .
افراد از فرهنگ‌های مختلف ممکن است راه‌های خود را برای واکنش به تروما داشته باشند .
پاسخ‌های معمول به ضربه در میان کودکان :
کودکان زیر ۱۶ سال و زیر ممکن است به چند روش واکنش نشان دهند :
نشانه‌های ترس
چسبیده به والدین یا مراقب
فریاد می‌کشید یا فریاد می‌کشید
ناله می‌کرد یا می‌لرزید
بی‌هدف حرکت می‌کرد
بی‌حرکت شدن
بازگشت به رفتارهای معمول برای کوچک‌تر بودن
باب
باب
از تاریکی می‌ترسید .
سن کودکان ممکن است به صورت زیر باشد :
منزوی ساختن خود
سکوت در اطراف دوستان , خانواده و معلمان
داشتن کابوس یا دیگر مشکلات خواب
امتناع از رفتن به رختخواب
عصبانی یا آشوبگر شود
طغیان خشم
شروع جنگ
نمی‌توانست تمرکز کند
امتناع از رفتن به مدرسه
شکایت از مشکلات جسمی
توسعه ترس‌های بی‌اساس
افسرده شد
احساس گناه کرد
احساس بی‌حس کردن احساسی
با مدرسه و تکالیف مدرسه ضعیف بود
از دست دادن علاقه به فعالیت‌های سرگرم‌کننده
سن نوجوانی ممکن است به صورت زیر واکنش نشان دهد :
یادآوری این رویداد ( یادآوری خاطرات گذشته )
داشتن کابوس یا دیگر مشکلات خواب
اجتناب از یادآور رویداد
استفاده از مواد مخدر , الکل و تنباکو
مخرب بودن , بی‌احترامی یا رفتار کردن
داشتن شکایات جسمانی
احساس انزوا و یا گیجی
افسرده بودن
عصبانی بود
از دست دادن علاقه به فعالیت‌های سرگرم‌کننده
داشتن افکار خودکشی .
نوجوانان ممکن است احساس گناه کنند . آن‌ها ممکن است احساس گناه کنند تا از جراحت یا مرگ جلوگیری کنند . آن‌ها همچنین ممکن است به فکر انتقام باشند .
والدین چه کمکی می‌توانند بکنند ?
پس از خشونت یا فاجعه , والدین و اعضای خانواده باید احساسات خود را شناسایی و به آن‌ها بپردازند - این به آن‌ها این امکان را می‌دهد که به دیگران کمک کنند . برای کودکان توضیح دهید که چه اتفاقی افتاد و اجازه دهید بدانند :
تو آن‌ها را دوست داری
این حادثه تقصیر آن‌ها نبود
بهتر است از آن‌ها مراقبت کنید
برای آن‌ها خوب است که احساس ناراحتی کنند .

منبع سایت