هر گونه نظری درباره خودکشی یا تمایل به مرگ را به طور جدی در نظر بگیرید . حتی اگر شما باور نداشته باشید که عضو خانواده یا دوست شما اقدام به خودکشی کند ، فرد به وضوح دچار پریشانی است و می‌تواند از کمک شما در یافتن درمان بهره‌مند شود . برای بیشتر در مورد پیش‌گیری از خودکشی ، مراجعه به www.nimh.nih.gov ( واژه جستجو : پیش‌گیری از خودکشی ) .
درمان‌های توصیف‌شده در زیر تنها برخی از گزینه‌هایی هستند که ممکن است برای فردی با اختلال شخصیت مرزی در دسترس باشند .
روان‌درمانی:
روان‌درمانی اولین درمان برای افرادی است که اختلال شخصیت مرزی دارند . این می‌تواند یک - on بین درمانگر و بیمار و یا در یک محیط گروهی فراهم شود . جلسات گروهی تحت رهبری Therapist ممکن است به آموزش افراد با اختلال شخصیت مرزی و چگونگی تعامل با دیگران و نحوه بیان موثر خود کمک کنند . مهم است که افراد در درمان همراه با مشاور خود کنار بیایند . ماهیت اختلال شخصیت مرزی می‌تواند این اختلال را برای افراد با این اختلال ایجاد کند تا یک رابطه راحت و بااعتماد را با مشاور خود حفظ کند .
دو نمونه از psychotherapies که برای درمان اختلال شخصیت مرزی مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از Dialectical رفتار درمانی ( DBT ) و درمان رفتاری شناختی ( CBT ) .
DBT که برای افراد با اختلال شخصیت مرزی توسعه‌یافته است ، از مفاهیم تفکر و پذیرش استفاده می‌کند و یا از توجه و توجه به وضعیت فعلی و وضعیت احساسی آگاهی دارد . همچنین DBT مهارت‌ها را برای کنترل احساسات شدید ، کاهش رفتارهای خود مخرب ، و بهبود روابط آموزش می‌دهد .
CBT می‌تواند به افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و تغییر اعتقادات و رفتارهایی که تحت‌تاثیر تصورات غلط خود و دیگران و مشکلات تعامل با دیگران هستند ، کمک کند . CBT ممکن است به کاهش علایم افسردگی و اضطراب کمک کرده و تعداد رفتارهای خودکشی و خودکشی را کاهش دهند .
داروها
داروها به طور معمول به عنوان درمان اولیه برای اختلال شخصیت مرزی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند چون منافع نامشخص هستند . با این حال ، در برخی موارد ، روان‌پزشک ممکن است تجویز دارو برای درمان علایم مخصوص ، مانند نوسانات خلقی ، افسردگی و یا اختلالات روانی دیگر را توصیه کند که ممکن است با اختلال شخصیت مرزی رخ دهد . درمان با داروها ممکن است از بیش از یک متخصص پزشکی به مراقبت نیاز داشته باشد.
داروهای خاص می‌توانند اثرات جانبی متفاوتی را در افراد مختلف ایجاد کنند . افراد باید در مورد آنچه که باید از یک داروی خاص انتظار داشته باشند با او صحبت کنند .
اجزای دیگر مراقبت
برخی افراد با اختلال شخصیت مرزی علایم شدیدی را تجربه می‌کنند و نیاز به درمان فشرده و اغلب بیمارستانی دارند . افراد دیگر ممکن است به درمان سرپایی نیاز داشته باشند، اما هرگز به مراقبت‌های پزشکی یا مراقبت‌های اورژانسی نیاز ندارند .
درمان برای اعضای خانواده و خانواده
خانواده‌های افرادی که اختلال شخصیت مرزی دارند نیز ممکن است از درمان بهره‌مند شوند . داشتن نسبی با این اختلال می‌تواند استرس زا باشد و اعضای خانواده ممکن است به شکلی ناخواسته به روش‌هایی عمل کنند که علائم relative's را بدتر می‌کنند .
برخی از روش‌های اختلال شخصیت مرزی عبارتند از اعضای خانواده در جلسات درمان . این نشست‌ها به خانواده‌ها کمک می‌کند تا مهارت‌هایی را برای درک بهتر و حمایت از نسبی با اختلال شخصیت مرزی توسعه دهند . دیگر درمان‌ها بر روی نیازهای اعضای خانواده متمرکز است تا به آن‌ها کمک کند موانع و استراتژی‌های مراقبت از فردی با اختلال شخصیت مرزی را درک کنند . اگر چه تحقیقات بیشتری برای تعیین اثربخشی درمان خانوادگی در اختلال شخصیت مرزی مورد نیاز است ، مطالعات بر روی اختلالات روانی دیگر پیشنهاد می‌کند که از جمله اعضای خانواده می‌تواند در درمان person's کمک کند .

منبع سایت