علایم بی‌قراری و بی‌قراری ممکن است شامل موارد زیر باشد :
بی‌قراری و بی‌قراری در حین نشستن
بیدار شدن و حرکت در شرایط زمانی که نشستن انتظار می‌رود ، مانند در کلاس یا در دفتر
دویدن یا بالا رفتن به اطراف و یا بالا رفتن در شرایطی که نامناسب است ، یا در نوجوانان و بزرگسالان ، اغلب احساس بی‌قراری می‌کند .
قادر به بازی کردن یا شرکت در سرگرمی‌های گوناگون نیست
دائما ً در حال حرکت و یا " روی رفتن " بودن یا رفتار کردن مثل " رانندگی با موتور " است .
حرف زدن بدون وقفه
اما قبل از اینکه یک سوال تمام شود و جملات دیگران را تمام کند و یا بی آن که منتظر نوبت صحبت شود گفت :
پس از آنکه در انتظار نوبت خود بود ،
به عنوان مثال در گفتگوها ، بازی‌ها و یا فعالیت‌های خود مزاحم دیگران می‌شوند و یا مزاحم دیگران می‌شوند.
نشان دادن این نشانه‌ها و نشانه‌ها لزوما ً به این معنی نیست که فرد ADHD دارد . بسیاری از مشکلات دیگر مانند اضطراب ، افسردگی و انواع خاصی از ناتوانی‌های یادگیری نیز می‌توانند علائم مشابهی داشته باشند . اگر نگران این باشید که آیا ممکن است کودک شما ADHD داشته باشد ، اولین قدم این است که با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی صحبت کنید تا تشخیص دهید آیا علائم تشخیص مناسب هستند یا خیر . این تشخیص را می‌توان از طریق یک متخصص بهداشت روانی ، مانند روان‌پزشک یا روان‌شناس بالینی ، پزشک مراقبت‌های اولیه و یا پزشک اطفال انجام داد .
درمان ADHD
اگرچه هیچ درمانی برای اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی وجود ندارد ، اما در حال حاضر درمان‌های موجود ممکن است به کاهش علایم و بهبود عملکرد کمک کنند . ؟ ADHD معمولا ً با دارو ، آموزش ، آموزش ، درمان یا ترکیبی از درمان‌ها استفاده می‌شود .
دارو
برای بسیاری از مردم ، استفاده از اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی ، بیش‌فعالی و impulsivity را کاهش می‌دهد و توانایی آن‌ها در تمرکز ، کار و یادگیری را بهبود می‌بخشد . اولین خط درمان برای اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی ، محرک است .
محرک : اگر چه ممکن است غیرمعمول به نظر برسد که با داروهایی که یک محرک محسوب می‌شود رفتار کند ، اما موثر است . بسیاری از محققان فکر می‌کنند که محرک موثر است ، زیرا این دارو دوپامین را افزایش می‌دهد که نقش‌های اساسی در تفکر و توجه ایفا می‌کند .
Non : این داروها بیش از محرک‌های محرک شروع به کار می‌کنند ، اما می‌توانند تمرکز ، توجه و impulsivity را در یک فرد مبتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی ، بهبود بخشند . پزشکان ممکن است یک محرک غیر محرک را تجویز کنند اگر یک فرد اثرات جانبی آزار دهنده‌ای را از محرک‌ها داشته باشد ، اگر یک محرک موثر نباشد ، یا در ترکیب با یک محرک برای افزایش اثربخشی عمل کند . دو نمونه از داروهای غیر محرک عبارتند از atomoxetine و guanfacine .
Antidepressants : اگر چه داروهای ضد افسردگی توسط اداره غذا و داروی آمریکا ( FDA ) تایید نشده اند ، مخصوصا ً برای درمان ADHD ، داروهای ضد افسردگی گاهی برای درمان بزرگسالان با ADHD استفاده می‌شود . داروهای ضد افسردگی قدیمی‌تر ، به نام tricyclics ، گاهی اوقات به این دلیل مورد استفاده قرار می‌گیرند که محرک ، بر روی مواد شیمیایی مغز نور اپی نفرین و دوپامین تاثیر می‌گذارند .
انواع و انواع مختلفی از این داروها وجود دارد - همه با مزایای بالقوه و اثرات جانبی . گاهی اوقات چندین دارو یا دوزهای مختلف باید قبل از پیدا کردن کسی که برای یک فرد خاص کار می‌کند ، امتحان شود . هر کسی که دارو مصرف می‌کند باید با دقت و با دقت پزشک تجویز آن‌ها نظارت شود .
اگر مشکلی دارید با پزشک خود تماس بگیرید و یا اگر نگران هستید که ممکن است بیش از حد خوب آسیب ببیند ، به پزشک خود زنگ بزنید . پزشک شما ممکن است قادر به تنظیم دوز و یا تغییر تجویز خود به روش دیگری باشد که ممکن است برای شما بهتر عمل کند .
درمان
انواع مختلفی از درمان وجود دارد که به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی می افزایند ، اما تحقیقات نشان می‌دهد که درمان ممکن است در درمان علائم اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی ، موثر نباشد . با این حال اضافه کردن درمان به یک برنامه درمان ADHD می‌تواند به بیماران و خانواده‌ها کمک کند تا بتوانند با چالش‌های روزانه مقابله کنند .

منبع سایت