Hochberg گفت : " وقتی کسی را در واحد مراقبت‌های ویژه عصبی می‌بینم که ضربه محکمی خورده‌است و توانایی حرکت یا ارتباط را از دست داده‌است ، اما ما می‌توانیم توانایی شما را برای استفاده از فن‌آوری‌هایی که قبل از این اتفاق رخ داده بودند را بازیابی کنیم و شما قادر خواهید بود که دوباره از آن‌ها استفاده کنید ، حتی در حالی که ما به دنبال یافتن یک درمان هستیم ، هرگز توانایی برقراری ارتباط را از دست نخواهید داد . این کار گامی به سوی این اهداف است ."
برای پیش‌بینی آینده ، مغز از دو ساعت استفاده می‌کند
در موسیقی ، ورزش و فعالیت‌های دیگر ، حرکت در دو بخش مختلف مغز را محاسبه می‌کنیم
مبدا :
دانشگاه کالیفرنیا - برکلی
خلاصه :
یک نوع از زمان‌بندی پیش‌بینی بر خاطرات گذشته از تجربیات گذشته تکیه دارد . دیگری با ریتم . هر دوی آن‌ها برای توانایی ما برای جهت‌یابی و لذت بردن از جهان حیاتی هستند و دانشمندان دریافته اند که آن‌ها در دو بخش مختلف مغز به کار گرفته می‌شوند .
این لحظه که شما به پدال گاز یک ثانیه قبل از تغییرات نور قدم می‌گذارید ، یا حتی قبل از اولین یادداشت پیانو از " هاوانا " ، هاوانا " هاوانا " نواخته می‌شود . زمان‌بندی پیش‌بینی را پیش‌بینی کنید.
یک نوع متکی به خاطرات گذشته از تجربیات گذشته است . دیگری با ریتم . هر دوی آن‌ها برای توانایی ما برای جهت‌یابی و لذت بردن از جهان حیاتی هستند .
دانشگاه جدید کالیفرنیا ، برکلی ، پژوهش نشان می‌دهد که شبکه‌های عصبی که از هر یک از این timekeepers حمایت می‌کنند ، بسته به وظیفه در دست ، بین دو بخش مختلف مغز تقسیم می‌شوند .
Assaf Breska ، محقق ارشد علوم اعصاب در دانشگاه برکلی ، گفت : " چه ورزش ، موسیقی ، سخن گفتن و یا حتی توجه به توجه ، مطالعه ما نشان می‌دهد که زمان یک فرآیند واحد نیست ، بلکه دو روش متمایز وجود دارد که در آن ما پیش‌بینی‌های زمانی می‌کنیم و اینها به بخش‌های مختلف مغز وابسته هستند . "
این یافته‌ها که به صورت آنلاین در مجموعه مقالات مجله آکادمی ملی علوم منتشر شده‌اند ، دیدگاه جدیدی نسبت به نحوه محاسبه انسان‌ها در زمان حرکت آن‌ها ارائه می‌دهند .
ریچارد لاورنس ، نویسنده ارشد مطالعه ، دانشگاه برکلی neuroscientist می‌گوید : " با هم ، این سیستم‌های مغزی به ما اجازه می‌دهند که در حال حاضر وجود نداشته باشیم، بلکه به طور فعال آینده را پیش‌بینی کنیم . "
اول باک و باک در مورد مقاومت‌های زمان پیش‌بینی و کسری بودجه افراد مبتلا به بیماری Parkinson's و افراد مبتلا به انحطاط cerebellar مورد مطالعه قرار گرفتند .
آن‌ها زمان‌بندی ریتمیک را به غدد عصبی مرکزی متصل می‌کنند و زمان‌بندی فاصله - - یک تایمر داخلی که عمدتا ً براساس حافظه ما از تجارب قبلی است - - به مخچه متصل است . هر دوی آن‌ها مناطق اصلی مغز هستند که با حرکت و شناخت مرتبط هستند .
علاوه بر این ، نتایج آن‌ها نشان می‌دهد که اگر یکی از این ساعت‌های عصبی misfiring باشد ، دیگری می‌تواند از لحاظ نظری وارد عمل شود .
Breska گفت : " مطالعه ما نه تنها زمینه‌های پیش‌بینی را شناسایی می‌کند که در آن این بیماران دچار مشکل می‌شوند ، بلکه بافتارها در آن دچار مشکل می‌شوند و می‌گویند که ما می‌توانیم محیط آن‌ها را اصلاح کنیم تا آن‌ها بتوانند با جهان در مواجهه با علائم آن‌ها تعامل داشته باشند ."
او گفت که راه‌حل‌های دارویی برای نقص زمانبندی عصبی می‌تواند شامل بازی‌های کامپیوتری آموزش مغزی و برنامه‌های هوشمند ، تحریک عمیق مغزی و اصلاحات طراحی محیطی باشد .
برای رسیدن به این نتیجه ، باک و باک در مقایسه با این که چگونه بیماران Parkinson's و cerebellar مورد استفاده قرار گرفتند و یا " موقتی " استفاده کردند تا توجه آن‌ها را جلب کنند .
هر دو گروه دنباله‌ای از مربع‌های قرمز ، سفید و سبز را مشاهده کردند که با سرعت متفاوت بر روی صفحه کامپیوتر ظاهر شدند و در لحظه‌ای که میدان سبز را دیدند دکمه‌ای را فشار دادند . مربع‌های سفید به آن‌ها هشدار داد که میدان سبز نزدیک خواهد شد .
در یک توالی ، مربع‌های قرمز ، سفید و سبز به دنبال یک ریتم ثابت همراه بودند و انحطاط cerebellar بیمار به این نشانه‌های ریتمیک واکنش نشان داد .

منبع سایت علم روز