Kiecolt - گلاسر و همکاران ، ( ۱۹۸۴ )
هدف : بررسی اینکه آیا استرس در آزمونهای مهم تاثیری بر عملکرد سیستم ایمنی دارد یا نه
دستور العمل :
امتحان
این یک آزمایش طبیعی بود . محققان از ۷۵ دانشجوی سال اول پزشکی ( ۴۹ مرد و ۲۶ زن ) نمونههای خون گرفتند که همه آنها داوطلب بودند .
نمونههای خون ( a ) یک ماه قبل از امتحانات نهایی ( نسبتا کم استرس ) ، و ( b ) در طی امتحانات ( استرس بالا ) گرفته شدند .
عملکرد سیستم ایمنی بدن با اندازهگیری فعالیت سلول T در نمونههای خون مورد ارزیابی قرار گرفت .
همچنین به دانشجویان پرسشنامه داده شد تا متغیرهای روانی مثل وقایع زندگی و تنهایی را ارزیابی کنند .
یافتهها : نمونه خون گرفتهشده از گروه اول ( قبل از امتحان ) حاوی سلولهای t در مقایسه با نمونههای خون گرفته در طول امتحانات بود .
سلول T
داوطلبان با استفاده از معیارهای رفتاری ارزیابی شدند . در هر دو مورد آنها پرسشنامه برای ارزیابی علایم روانی ، تنهایی و رویدادهای زندگی به آنها داده شد . این به این دلیل بود که نظریههایی وجود دارند که نشان میدهند همه ۳ با افزایش سطح استرس در ارتباط هستند .
Kiecolt - گلاسر و دیگران دریافتند که واکنشهای ایمنی به ویژه در آن دسته از دانش آموزانی که احساس تنهایی میکردند و نیز افرادی که در حال تجربه سایر وقایع استرس زا و علائم روانی مانند افسردگی یا اضطراب بودند ، ضعیف بودند .
نتیجهگیری : استرس ( امتحان ) اثربخشی سیستم ایمنی را کاهش داد .
ارزیابی : مشکل حل رابطه به طور خاص . آیا استرس باعث بیماری میشود و یا بیمار شدن بیشتر در معرض استرس است ؟
همچنین بسیاری از این مطالعات به عوامل دیگری که بر زندگی مردم تاثیر میگذارند ، توجه نمیکنند . اینها میتوانند مواد مخدر ، الکل ، کافئین ، نیکوتین ، بهداشت عمومی ، رژیم غذایی ، الگوهای خواب ، سن و دارو باشند . اگرچه بسیاری از مطالعات سعی میکنند این عوامل را کنترل کنند اما بعید است که کنترل کامل را به دست آورد .
استرس و رویدادهای زندگی
هولمز و Rahe ( ۱۹۶۷ ) یک پرسشنامه به نام مقیاس درجهبندی اجتماعی ( srrs ) برای شناسایی رویدادهای مهم زندگی استرس زا ایجاد کردند .
هر کدام از ۴۳ رویداد زندگی پر استرس به واحد تغییر زندگی بسته به این که چقدر احساس ضربه توسط یک نمونه بزرگ از شرکت کنندگان احساس میشد ، داده شد .
ارزش کل برای رویدادهای زندگی پر استرس میتواند با افزودن نمره برای هر رویداد تجربهشده در طول یک دوره ۱۲ ماهه انجام شود .
اگر فرد کمتر از ۱۵۰ واحد تغییر زندگی داشته باشد ، دارای ۳۰ % شانس رنج کشیدن از استرس است .
۱۵۰ - ۲۹۹ واحد تغییر زندگی معادل ۵۰ % شانس رنج کشیدن از استرس هستند .
بیش از ۳۰۰ واحد زندگی به این معنی است که فرد ۸۰ درصد شانس توسعه یک بیماری مرتبط با استرس را دارد .
تحقیقات تجربی ( Rahe ، ۱۹۷۰ )
هدف این مطالعه بررسی این موضوع بود که آیا نمرات در مقیاس رتبهبندی اجتماعی هولمز و Rahe ( srrs ) با شروع بیماری همبسته بودند .
دستور العمل : ۲۵۰۰ نفر از ملوانان مرد آمریکایی برای ارزیابی این که چه تعداد از وقایع زندگی در ۶ ماه گذشته تجربه کرده بودند به srrs داده شد . امتیاز کلی در srrs برای هر شرکتکننده ثبت شد .
سپس در طی شش ماه بعد از انجاموظیفه ، سوابق دقیقی از وضعیت سلامتی هر ملوان حفظ شد . تعداد ثبتشده واحدهای تغییر زندگی با نمرات بیماری ملوانان در ارتباط بودند .
نتایج : همبستگی مثبت بین نمرات تغییر زندگی و نمرات بیماری وجود داشت . اگرچه همبستگی مثبت ( یک همبستگی مثبت کامل ) کوچک بود اما نشان داد که یک رابطه معنیدار بین واحدهای تغییر زندگی و سلامت وجود دارد ( این اغلب به عنوان یک همبستگی آماری معنیدار اشاره میشود ) . همانطور که واحدهای تغییر زندگی افزایش یافت ، فراوانی بیماری نیز افزایش یافت .
پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که از آنجا که واحدهای تغییر زندگی به طور مثبت با نمرات بیماری همبسته بودند و رویدادهای زندگی را تجربه کردند ، احتمال شکست ناشی از استرس مربوط به استرس را افزایش دادند . از آنجا که همبستگی کامل نبود ، رویدادهای زندگی تنها عامل دخیل در بروز بیماری نیستند .
منبع سایت روانشناسی ساده
:: بازدید از این مطلب : 68
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0