این حقیقت که شهادت شاهد عینی می‌تواند غیرقابل‌اعتماد و تحت‌تاثیر سوالات اصلی باشد توسط مطالعه روان‌شناسی کلاسیک توسط Loftus و پالمر ( ۱۹۷۴ ) بازسازی تخریب خودرو نشان‌داده‌شده در زیر نشان‌داده شده‌است .
مطالعه Loftus و پالمر ( ۱۹۷۴ )
هدف : برای آزمایش این فرضیه که زبانی که در شهادت شاهد عینی استفاده می‌شود می‌تواند حافظه را تغییر دهد.
بنابراین ، هدف آن‌ها نشان دادن این موضوع است که سوالات مهم می‌تواند حساب‌های شهادت شاهد عینی را تحریف کند و بنابراین اثر confabulating داشته باشد ، زیرا حساب توسط نشانه‌های ارایه‌شده در این سوال تحریف می‌شود .
برای آزمایش این Loftus و پالمر ( ۱۹۷۴ ) از مردم خواستند تا سرعت وسایل نقلیه موتوری را با استفاده از اشکال مختلفی تخمین بزنند . تخمین سرعت وسیله نقلیه چیزی است که مردم عموما ً در آن ضعیف هستند و بنابراین ممکن است برای پیشنهاد باز باشند .
آزمایش ۱
اتومبیل‌های loftus و pamler ۱۹۷۴
دستور العمل : چهل و پنج دانش‌آموز آمریکایی یک نمونه فرصت را شکل دادند . این یک آزمایش آزمایشگاهی با پنج شرط بود که تنها یکی از آن‌ها توسط هر شرکت‌کننده تجربه شد ( یک طرح آزمایشی ) .
۷ فیلم تصادفات رانندگی از ۵ تا ۳۰ ثانیه در یک ترتیب تصادفی برای هر گروه ارائه شد .
بعد از تماشای این فیلم ، از شرکت کنندگان فیلم خواسته شد تا توضیح دهند که چه اتفاقی افتاده‌است که آن‌ها شاهدان عینی بوده‌اند . سپس از آن‌ها سوالات خاصی پرسیده شد ، از جمله سوال " در مورد این که آیا اتومبیل‌ها در هنگام برخورد / برخورد / برخورد / برخورد ( برخورد / برخورد / برخورد ) با یکدیگر چقدر سریع حرکت می‌کردند ؟ "
از این رو ، IV مورد سوال و DV سرعت گزارش‌شده توسط شرکت کنندگان بود .
نتایج loftus و pamler ۱۹۷۴
یافته‌ها : سرعت تخمین زده‌شده توسط فعل مورد استفاده قرار گرفت . فعل و انفعال در مورد سرعت ، که به طور سیستماتیک حافظه شرکت کنندگان را تحت‌تاثیر قرار داد.
شرکت کنندگانی که از این سوال " خرد شده " پرسیده بودند ، فکر کردند که ماشین‌ها سریع‌تر از آن‌هایی که از " ضربه " پرسیده شده بودند، حرکت می‌کردند . شرکت کنندگان در شرایط " درهم شکستند " ، بالاترین تخمین سرعت ( ۴۰.۸ مایل بر ساعت ) را گزارش کردند ، پس از آن " تصادف " ( ۳۹.۳ متر بر ساعت ) ، " برخورد " ( ۳۴ مایل بر ساعت ) ، و " تماس " ( ۳۱.۸ ساعت ) در ترتیب نزولی داده شد .
نتیجه‌گیری : نتایج نشان می‌دهد که فعل یک برداشت از سرعت حرکت خودرو را القا می‌کند و این تغییر ادراک شرکت کنندگان را تغییر می‌دهد . به عبارت دیگر ، شهادت شاهد عینی ممکن است به دلیل سوالاتی که پس از ارتکاب یک جرم پرسیده می‌شود ، مغرضانه باشد . Loftus و پالمر دو توضیح ممکن برای این نتیجه ارائه می‌دهند :
عوامل بایاس واکنش : اطلاعات گمراه‌کننده ارایه‌شده ممکن است به سادگی بر پاسخ یک شخص تاثیر بگذارد ( response - bias ' ) ، اما didn't در واقع منجر به یک خاطره اشتباه از این رویداد می‌شود . به عنوان مثال ، برآورده‌ای سرعت متفاوت رخ می‌دهند زیرا کلمه بحرانی ( به عنوان مثال خرد کردن یا ضربه ) بر واکنش person's اثر می‌گذارد.
نمایش حافظه تغییر می‌کند : فعل بحرانی درک person's از حادثه را تغییر می‌دهد - برخی کلمات مهم منجر به درک فرد از تصادف جدی‌تر می‌شوند . این ادراک سپس در حافظه person's از رویداد ذخیره می‌شود .
اگر توضیح دوم درست باشد ، ما انتظار داریم که شرکت کنندگان جزئیات دیگری را به خاطر داشته باشند که درست نیستند . Loftus و پالمر این موضوع را در دومین آزمایش خود مورد آزمایش قرار دادند .
آزمایش ۲
روندها : ۱۵۰ دانش‌آموز یک فیلم دقیقه‌ای را نشان دادند که یک ماشین رانندگی در حومه را نشان می‌داد و پس از آن چهار ثانیه یک تصادف رانندگی چند ثانیه‌ای را نشان می‌داد .
سپس از دانش آموزان در مورد این فیلم سوال شد . متغیر مستقل نوع سوالی بود که پرسیده شد . با این سوال که از ۵۰ دانشجو پرسیده می‌شود که وقتی با یکدیگر برخورد می‌کنند چقدر سریع حرکت می‌کنند ، این کار دستکاری شد ؟ وقتی یکدیگر را خرد می‌کردند ، ۵۰ نفر دیگر چقدر سریع حرکت می‌کردند ؟ و ۵۰ شرکت‌کننده باقیمانده از یک سوال در همه ( یعنی گروه کنترل ) سوال نکردند .

منبع سایت روانشناسی ساده