بنا به گفته نویسندگان ، بیشتر فرمول‌های شفاهی تقریبا ً ۴۵ دقیقه به ساعت نیاز دارند تا bioavailable شود ، بنابراین باید یک ساعت قبل از خوابیدن طبق معمول در حدود یک ساعت طول بکشد . با توجه به اینکه ملاتونین یک تایمر قوی از فیزیولوژی organism's است ، باید در هر روز به شدت گرفته شود .
Dose یک نکته کلیدی دیگر است که باید مورد بحث قرار گیرد . در مورد این موضوع هیچ اتفاق‌نظر وجود ندارد . به طور متوسط ، سطوح پلاسما در جوانانی که ۰.۱ - ۰.۳ میلی‌گرم در هر milliliter ( ص ۱۰۰ میلی‌لیتر ) مصرف می‌کنند ، برابر با دامنه فیزیولوژیکی معمولی مورد انتظار است ، در حالی که ۱ گرم احتمالا ً منجر به سطوح پلاسما ۵۰۰ - ۶۰۰ pg / ml خواهد شد که بسیار بیشتر از دامنه فیزیولوژیکی است .
نویسندگان در خلاصه نتیجه‌گیری خود توجه دارند که اقدامات احتیاطی زیر باید در برخورد با ملاتونین در نظر گرفته شود : مدیریت مزمن باید به دقت براساس اثر مورد نظر انتخاب شود ، و دز و فرمول باید به صورت جداگانه برای ساخت مجموعه " ملاتونین " داده شود که شبیه ایده‌آل فیزیولوژیکی است که تا صبح زود به پایان می‌رسد .
آسیب به نخاع یک ساعت را از برنامه جدا می‌کند
درمان اورژانسی در ICU را ممکن است روزی بهبود بخشد
مبدا :
دانشگاه کلرادو در بولدر
خلاصه :
در ساعات و روزه‌ای پس از آسیب ضربه ، چرخ‌دنده‌های ساعت شبانه‌روزی به شدت از سینک بیرون می‌افتند و دمای بدن ، ریتم‌های هورمونی ، و واکنش ایمنی را مختل می‌کنند .
طبق گفته دانشگاه جدید کلرادو در بولدر، در ساعات و روزه‌ای پس از آسیب طناب نخاعی ، دنده‌ها که کنترل ساعت داخلی body's را کنترل می‌کنند ، به شدت از سینک خارج می‌شوند ، دمای بدن ، نوسانات هورمونی ، ایمنی و زمانبندی یک میزبان از دیگر فرآیندهای بدن را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند .
این مطالعه که با بودجه وزارت دفاع آمریکا و امروز در مجله journal منتشر شد ، در میان اولین کسانی است که به طور جامع ارزیابی می‌کند که چگونه این آسیب بافت ، ریتم شبانه‌روزی و یا چرخه ۲۴ ساعته فرایندهای فیزیولوژیکی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد . اگر در انسان‌ها تکرار شود ، یافته‌ها می‌تواند منجر به " chronotherapies " جدید در واحد مراقبت‌های ویژه برای برگرداندن ساعت‌های off و بهبود بازیابی طولانی‌مدت شود .
نویسنده ارشد لیندا واتکینز ، استاد برجسته علم عصب‌شناسی در منطقه CU گفت : " مردم اغلب به اثرات آسیب طناب نخاعی در رابطه با آسیب بافت فیزیکی فکر می‌کنند . یافته شگفت‌انگیز و مهم در اینجا این است که آسیب بافت موضعی اساسا ً ریتم زندگی را تغییر می‌دهد ."
تحقیقات پیشین نشان داده‌است که پس از آسیب نخاع ، افراد اغلب دچار مشکل تنظیم دمای بدن و تجربه ایمنی سرکوب شده‌اند . دراز مدت ، آن‌ها مشکلات خواب مزمن و اختلال در متابولیسم دارند . نویسنده اصلی اندرو Gaudet که این مطالعه را در حالی انجام داد که در آزمایشگاه واتکینز این مطالعه را انجام داد و گفت : اما اطلاعات کمی در مورد این که چگونه این آسیب‌ها بر سیستم شبانه‌روزی وسیع‌تر تاثیر می‌گذارند ، شناخته می‌شود .
Gaudet که اکنون دستیار پروفسور روانشناسی و عصب‌شناسی دانشگاه تگزاس در آستین است می‌گوید : " هر سلول واحد در بدن ما شامل تمام ماشین‌آلات مورد نیاز برای بدن است تا بداند چه زمانی است .
محققان موش‌های صحرایی را پس از جراحت متوسط تا ناحیه قفسه‌سینه ، یا طناب نخاعی مورد مطالعه قرار دادند . آن‌ها دمای بدن ، سطح فعالیت و سطح خون یک هورمون استرس به نام glucocorticoids را اندازه‌گیری کردند . آن‌ها همچنین به بیان ژن‌ها نگاه کردند که ساعت شبانه‌روزی را در نخاع کنترل می‌کنند و واکنش ایمنی ، از جمله التهاب در بدن را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند .
Gaudet گفت : " ما دریافتیم که همه این واسطه‌ها به شدت بعد از جراحت به شدت مختل شده و پس از چند هفته به تدریج به اقدامات عادی بازگشته اند ."

منبع سایت علم روز