نتایج تحقیقات آن‌ها در ۶ دسامبر ۲۰۱۲ منتشر شد . پوشش گیاهی مطالعه انجام‌شده بر روی حیوانات مورد استفاده برای بررسی تقویت در گوش داخلی را نشان می‌دهد . این حیوان اغلب برای تحقیقات مربوط به شنوایی مورد استفاده قرار می‌گیرد ، به دلیل شباهت آن با انسان‌ها از نظر شنوایی و ساختار گوش داخلی آن .
دکتر فیشر کمک‌هزینه این تحقیق را از بنیاد تحقیقات شنوایی آمریکا در سال ۲۰۱۱ دریافت کرد .
فیشر و همکارانش از تکنیک نوری جدید استفاده کردند که inactivates prestin ، یک پروتیین موتوری که در حرکت سلول‌های مویی دور دست دارد . سلول‌های مویی خارجی بخشی از دسته‌ای سلول مو هستند ( که سلول‌های مویی درونی را نیز شامل می‌شود ) - سلول‌های حسی واقعی گوش داخلی . بدنه اصلی سلول‌های مویی در غشا basilar قرار گرفته‌است - بافت که درون حلزون گوش استخوانی را تشکیل می‌دهد . قسمت " مو " از این سلول‌ها به نام the ، به فضای پر از سیال حلزون گوش می‌رسد ، جایی که آن‌ها با حرکت امواج صوتی از درون آن به درون مایع هل داده می‌شوند .
امواج صوتی که به پایین حلزون گوش حرکت می‌کنند ، امواج واقعی را تولید می‌کنند که می‌توانند در امتداد غشا basilar مشاهده شوند که در انیمیشن زیر مشاهده می‌شوند ( از موسسه پزشکی هوارد هیوز ) . حلزون گوش ، فرکانس‌های صوتی دیگری را در امتداد طول خود ، با صداهای فرکانس بالا که در مرکز " حلزون " گرفته می‌شود ، و صداهای فراوانی که در بخش حلزونی گوش به پرده گوش ، گرفته می‌شود ، به صدا در می‌آورد.
سلول‌های مویی خارجی برای تقویت امواج صوتی که توسط سلول‌های مویی درونی به وسیله تغییر شکل خود به منظور افزایش دامنه‌های امواج صوتی تشکیل شده‌اند ، شناخته شده‌اند . این سلول‌های مو بیرونی می‌توانند این کار را انجام دهند چون پروتئین غشایی می‌تواند منقبض شود و باعث منحرف شدن stereocillia توسط غشا tectorial شود .
فیشر و همکارانش یک داروی حساس به نور را توسعه دادند که زمانی که توسط یک لیزر ماورا بنفش روشن شد ، می‌تواند prestin را در انتخاب مکان‌ها در حلزون گوش غیر فعال کند . با استفاده از این تکنیک جدید ، محققان توانستند بر prestin در موقعیت‌های بسیار خاص در امتداد غشا basilar اثر بگذارند .
محققان دریافتند که با استفاده از inactivating prestin در موقعیت‌های بسیار خاص ، امواج ناشی از صدا که سیگنال‌های مکانیکی را به سلول‌های مویی حسی حمل می‌کنند ، شکل گرفته‌اند و دامنه کوچک‌تر - نشان می‌دهند که بدون prestin ، تقویت در مقایسه با آنچه که محققان در زمانی که prestin مجاز به کارکرد طبیعی بود ، فروکش کرده‌است . یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که چگونه نیروهای مولکولی prestin's انرژی را به امواج درون حلزون گوش پمپ می‌کنند و این که چگونه این انرژی به عنوان حرکت موج به جلو هل داده می‌شود . این تحقیق همچنین اهمیت of در تقویت محلی این صدا را نشان می‌دهد که امواج مسافرتی را برانگیخته است.
دانشمندان ، مولکول‌ها را در گوش که تبدیل به سیگنال‌های مغزی می‌شوند ، تشخیص می‌دهند .
مبدا :
موسسه تحقیقاتی Scripps
خلاصه :
دانشمندان یک جز حیاتی تبدیل گوش به مغز را شناسایی کرده‌اند - - پروتیینی به نام TMHS . این پروتئین بخشی از کانال‌های به اصطلاح mechanotransduction در گوش است که سیگنال‌ها را از امواج صوتی مکانیکی به جریان‌های الکتریکی منتقل‌شده به سیستم عصبی تبدیل می‌کند .
برای دانشمندانی که در مورد ژنتیک شنوایی و ناشنوایی می‌گویند ، یافتن ماشین‌آلات ژنتیکی دقیق در گوش داخلی که به امواج صدا پاسخ می‌دهد و آن‌ها را تبدیل به ایمپالس‌ها الکتریکی ، زبان مغز می‌کند، چیزی از یک جام مقدس بوده‌است .
اکنون این جستجو به نتیجه رسیده‌است . دانشمندان در موسسه تحقیقات Scripps ( TSRI ) در لا جولا در CA یک مولفه حیاتی این تبدیل گوش به مغز را شناسایی کرده‌اند - - پروتیینی به نام TMHS . این پروتئین بخشی از کانال‌های به اصطلاح mechanotransduction در گوش است که سیگنال‌ها را از امواج صوتی مکانیکی به جریان‌های الکتریکی منتقل‌شده به سیستم عصبی تبدیل می‌کند .

منبع سایت علم روز