به طور کلی , امجد می‌گوید : " اگر جنون کم‌تر شدید باشد و مردم بهتر بتوانند وظایف روزانه خود را به طور مستقل انجام دهند , علائم کاهش شناختی به احتمال زیاد ماسک خواهند شد , به ویژه برای بیمارانی که بدون عضو خانواده یا دوستی که ممکن است از علائم بیمار آگاهی بیشتری داشته باشند . "
طبق گفته انجمن آلزایمر حدود یک میلیون نفر در ایالات‌متحده با جنون زندگی می‌کنند , اما تنها نیمی از آن‌ها مستند , تشخیص رسمی توسط یک پزشک دارند . امجد می‌گوید که تشخیص به موقع برای حفظ یا بهبود مراقبت‌های بهداشتی و برنامه‌ریزی مهم است , بنابراین شناسایی این که کدام جمعیت کم‌تر تشخیص داده می‌شوند یا کم‌تر تشخیص داده می‌شوند مهم است .
براساس تحقیقات قبلی که فعالیت‌ها و شرایط زندگی مرتبط با تشخیص جنون را مشخص کرده‌است , امجد در این زمان به دنبال اشاره به جمعیت در سراسر کشور بود .
برای انجام این کار , امجد و تیم تحقیق اطلاعات را از مطالعه رونده‌ای سلامت ملی و روند پیر شدن دریافت کردند , مطالعه‌ای در حال انجام در مورد دریافت کنندگان مراقبت پزشکی در سنین پایین و بالاتر از ایالات‌متحده , و کسانی را انتخاب کرد که معیارهای جنون احتمالی در دوران بارداری را احراز می‌کردند و سه سال از هزینه‌های مداوم مراقبت‌های پزشکی برای خدمات بیمه مراقبت‌های پزشکی را قبل از مداخله دریافت می‌کردند . اطلاعات اخیر به محققان کمک کرد تا مشخص کنند که آیا پزشکان شرکت کنندگان برای تشخیص و / یا مراقبت از جنون استفاده کرده‌اند یا خیر.
تیم تحقیقاتی این افراد را شناسایی کرد و داده‌های دموگرافیک مانند بالاترین سطح تحصیلات , نژاد / قومیت و درآمد را مورد بررسی قرار داد و همچنین داده‌هایی در مورد اینکه آیا شرکت کنندگان قادر به انجام فعالیت‌هایی مانند رخت‌شویی , خرید و یا آشپزی بودند را مورد بررسی قرار دادند .
از میان افراد مبتلا به جنون احتمالی , 87 % افراد تشخیص داده شدند که تشخیص داده نشده و یا از تشخیص آن‌ها بی‌اطلاع بوده‌اند .
شرکت کنندگانی که اسپانیایی بودند کم‌تر از تحصیلات دبیرستانی بودند , در ویزیت پزشکی شرکت می‌کردند یا بیشتر قادر به انجام وظایف روزانه بودند تا تشخیص داده نشده باشند . به طور خاص , آن‌هایی که حداقل تحصیلات دبیرستانی داشتند شانس کمتری در مقایسه با آن‌هایی داشتند که تحصیلات کمتری داشتند ; و آن‌هایی که به تنهایی در ویزیت پزشکی شرکت می‌کردند تشخیص داده نشده بودند .
شرکت کنندگانی که تشخیص داده شدند اما از تشخیص آن‌ها بی‌اطلاع بودند , به ندرت ویزیت می‌شدند و مشکلات عملکردی کمتری داشتند . آن‌هایی که حداقل تحصیلات دبیرستانی داشتند شانس کمتری نسبت به کسانی داشتند که تحصیلات کمتری داشتند . آن‌هایی که در ویزیت پزشکی شرکت می‌کردند دو برابر بیشتر از افرادی بودند که با آن‌ها همراه بودند . هر اختلال در هر فعالیت , احتمال عدم آگاهی از تشخیص را تا ۹۷ درصد کاهش داد .
در حالی که امجد تصدیق می‌کند که این مطالعه به واسطه گزارش نادرست خود از تشخیص جنون , تفاوت‌های احتمالی بین اسناد پرونده پزشکی و کده‌ای صورتحساب , و استفاده از داده‌های قدیمی‌تر محدود است , می‌گوید این یافته‌ها به پزشکان کمک می‌کند تا نسبت به افرادی که به غربالگری دقیق ‌تری نیاز دارند , هوشیار باشند .
امجد می‌گوید : " زیر مجموعه‌هایی از مردم وجود دارند که پزشکان می‌توانند بر روی اجرای غربالگری شناختی مانند اقلیت‌ها , آن‌هایی که سطوح پایین تحصیل و آن‌هایی که خودشان وارد می‌شوند تمرکز کنند . "
امجد با نگاه به آینده , قصد دارد بررسی کند که آیا مستندسازی تشخیص جنون در صورتی معنادار است که بیماران و اعضای خانواده آنچه را که تشخیص می‌دهد درک نکنند .
بودجه این مطالعه توسط مطالعه رونده‌ای بهداشت ملی و روند سالمندی که توسط موسسه ملی پیری حمایت مالی شده‌است تامین شده‌است . امجد از مرکز ملی توسعه علوم انتقالی و موسسه جانز هاپکینز برای تحقیقات بالینی و انتقالی کمک‌هزینه دریافت کرد .

منبع سایت علم روز